Jest to kontynuacja części 1, dlatego polecam gorąco ją przeczytać jeżeli tego jeszcze nie zrobiłeś/aś.
O rozkminianiu, medytacji i własnej drodze
Zacznę od tego, że dla mnie rozkminiać oznacza zrozumieć dogłębnie, wejść. Np. rozkminić jak działa silnik, to rozebrać go na części pierwsze, po to by zobaczyć każdą część osobno i zrozumieć jaki miał zamysł inżynier. Czasami się nie da czegoś rozebrać, lub jest to utrudnione, wtedy przychodzi na pomoc dokumentacja techniczna. Lubię rozkminiać jak coś działa, bo lubię rozumieć. Łatwiej jest mi też wtedy zapamiętać pewne szczegóły, a ta wiedza znajduje miejsce w odpowiedniej szufladzie w mojej głowie i czeka, aby być wykorzystane. Jednak nie jest to zwyczajna analiza badanego obiektu, ale zbadanie również swojego serca. Co mnie porusza? Dlaczego? Co Bóg chce pokazać?
Myślę, że warto zaznaczyć, że jest to sposób w jaki ja podchodzę do Pisma Świętego. Taki mój. Od zawsze chciałem czytać Biblię, tak jak inni, ale strasznie mnie to nudziło. Dopiero pod koniec studiów, zainspirowany ojcem Szustakiem, zacząłem bardzo głęboko analizować każdy wers i każde słowo. Gdy czegoś nie wiedziałem, to szukałem w słownikach i/lub konkordacji. Bo wielu rzeczy nie rozumiałem. Tak po prostu. I przeszkadzała mi ta niewiedza. Była przeszkodą by… rozkminić o co tu w ogóle chodzi? Dlaczego Jezus zrobił to? Albo tamto? O co chodzi z trzciną? Figą? Cedrem Libanu? Itd itd.
Dopiero po wielu latach, w sumie to niedawno, dowiedziałem się, że są jakieś wypracowane metody czytania Pisma Świętego. Np. medytacja Ignacjańska, Lectio Divina czy skrótacja. Nie znałem ich. Szczerze je polecam! Każda jest piękna i ma coś w sobie niesamowitego! Ku mojemu zdziwieniu odkryłem, że „mój sposób” jest bardzo, ale to bardzo podobny do medytacji Ignacjańskiej.
Dlatego nie będę Cię przekonywał, że masz robić tak jak ja – znajdź swoją drogę! Ale potraktuj proszę te porady jako drogowskaz do znalezienia własnej drogi. Gorąco Cię zachęcam, abyś sprawdziła wspomniane wcześniej metody. Na internecie czy YouTubie jest pełno poradników jak zacząć. A jak coś, to komentarze na dole strony czytam i staram się odpowiadać 🙂
No dobrze, to jak?
1. Zaproś Boga na randkę
Ostatnio na mojej wspólnocie jedna osoba powiedziała „Z Panem Jezusem są najlepsze randki”. Jeżeli ktoś jeszcze na randce nie był, to spieszę z pomocą, że wypadałoby ustalić:
- czas – aby nikt nam nie przeszkadzał i żeb nie kolidowało z innymi zajęciami
- miejsce – gdzie byś chciał(a) zabrać Pana Jezusa? Ja np. chciałbym, żeby usiadł obok mnie na kanapie
Z doświadczenia powiem, że dobrze jest, jeżeli jest to regularne spotkanie. Np. ja przez wiele lat spotykałem się z Panem codziennie o 21.
2. Daj Mu przestrzeń
Ten krok może przyjść jednym łatwiej, drugim trudniej. Zrób krok w tył. Czyli zostaw za sobą cały bagaż, z którym przychodzisz. To nie oznacza, że te sprawy nie są ważne. Pewnie są, ale uwierz mi, że Bóg ma lepszy plan. On widzi więcej, czuje więcej, On zna serca swoich dzieci, i dzięki temu może pokazać Ci inną perspektywę. Tylko dokona się to wyłącznie jeżeli zrobisz Mu przestrzeń.
Poproś Ducha Świętego, aby pomógł Ci zostawić te wszystkie sprawy. Może to być modlitwa spontaniczna – od serca – tak jak czujesz, a jeżeli nie potrafisz jeszcze to powiedz tak:
Duchu Święty, który oświecasz moje serce i mój umysł, dodaj mi ochoty i zdolności, aby to rozważanie Słowa Bożego przyprowadziło mnie bliżej Boga. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Ja następnie tak jak już wspominałem całuję Pismo Święte. Jeżeli chcesz możesz też to zrobić, ale rób to w wolności. Oczywiście możesz to pominąć, możesz zastąpić czymś innym. Dla mnie jest to ważny punkt.
Otwórz Pismo Święte.
3. Wybierz fragment
Tak jak wspomniałem w pierszej części – ja polecam dla „zielonych” zacząć od Ewangelii wg św. Marka. Z mojego doświadczenia ważna jest konsekwencja – żeby nie otwierać byle gdzie. Nie umagiczniaj Biblii. Jeżeli masz faktycznie konkretne natchnienie od Ducha Świętego, że masz otworzyć dokładnie na danym siglu, to co innego. Ale w przeciwnym razie po prostu kontynuuj tam gdzie skończyłeś/aś.
4. Weź mały kęs
Nie spiesz się. Ciesz się tą randką. Nie jedz łapczywie, bo nie zdążyć poczuć ani smaku, ani nie będziesz pamiętać co tak właściwie jadłeś/aś. Weź mały kęs. Niech to będzie werset, który wydaje Ci się nielogiczny. Niech to będzie Słowo Jezusa do uczniów. Niech to będzie gest, który wykonał. Może to być też cała perykopa jeżeli jest krótka lub po prostu czujesz, że to wszystko tworzy jakąś całość. Weź i zatrzymaj się. Wycisz. Przeczytaj sobie kilka razy. Niech to zacznie w Tobie pracować. Zacznij myśleć o co w tym chodzi, gdzie tu jest sens? Jaki to ma smak? Nie musisz być od razu smakoszem – zacznij od tego co już potrafisz. W szkole na lekcjach języka polskiego na zajęciach z literatury nauczyciele katowali nas pytaniami o podmiot narracyjny lub liryczny, która osoba, liczba mnoga czy pojedyncza, podłoże historyczne czasów w których pisał autor itd. I powiem Wam, że to wszystko się bardzo przydaje. Na początku może to iść topornie, bo trzeba sobie to wszystko przypomnieć. Ale jak już masz ten kęs to czasami warto sobie np. uświadomić: do kogo Jezus mówi? Kiedy? Gdzie On był? Co się stało przedtem? Czy jest jakieś powiązanie? Czy to się spina w logiczną całość? Bądź dociekliwy/a i nie bój się zadawać pytań Bogu. On kocha kiedy zadajesz pytania. Jeżeli jest jakieś słowo, którego nie znasz – nie bój się zajrzeć do słownika, encyklopedii.
5. Poznaj swoje granice
Pamiętaj, żeby w tym wszystkim był jakiś zdrowy umiar. Fakt – trzeba szukać, myśleć, zastanawiać się, drążyć, pytać. Ale może okazać się, że już tak daleko odpłynąłeś/aś myślami, że Ty swoje, a Pan Bóg swoje. Bóg pokazuje Ci – patrz na to drzewo, a Ty już lecisz i badasz skład atomowy ziemi, na której to drzewo rośnie. Może okazać się, że z tego kęsu już wiele nie zostało. Najważniejsze to mieć gdzieś z tyłu głowy jaki jest cel tego czasu spotkania. Że to jest randka – czas dla Was. Fajnie jest sprawdzić coś, jak czegoś nie wiesz, ale nie okazuj braku szacunku tej drugiej stronie – w tym wypadku Bogu.
Aha, jeżeli zdarzy Ci się, że „odlecisz”, to ok – to jest normalne. To jest proces poznawania swoich granic. Za którymś razem zaczaisz, że „ok, Panie Jezu przepraszam, wracam”.
6. Przyjmij
W tym procesie „konsumowania”, Bóg będzie pokazywał Ci nowe smaki, będzie opowiadał o sobie, pokaże swój sposób patrzenia. Nie zawsze jest to łatwe. Nie lubimy, gdy ktoś burzy nam nasz grajdołek, nasz sposób myślenia. A Jezus przychodzi z biczem i wywraca stoły w Jerozolimie. Miej otwarte serce i gotowość by przyjąć co Bóg pragnie Ci pokazać.
Nie musi się to stać od razu. Są rzeczy, które trawi się w 5 minut, a inne w kilka dni. Moja nauczycielka fizyki w liceum zapisywała obie tablice w mgnieniu oka po czym z zadowoleniem chodziła po klasie i mówiła „Przepisać, przetrwawić w domu”. I to jest ok. Daj sobie czas. Daj czas Bogu.
7. Podziękuj
Podziękuj za wspólny czas. Miej w sobie bojaźń Bożą. Nie podchodź do tego jako „pewnik”. Bóg nie jest zabawką czy Dzinem z lampy. Nawet jeżeli coś Ci się nie spodoba – postaraj się uczyć za to podziękować. A Bóg da Ci nowe serce, takie z ciała, które będzie umieć dziękować innym ludziom.
Posłużę się zdjęciem z mojej Biblii i postaram się krótko omówić część teoretyczną. To jest akurat Pismo Święte wydawnictwa Świętego Pawła, ale w każdym innym przekładzie powinno być bardzo podobnie. Zazwyczaj na początku każdej Biblii powinien być krótki wstęp co i jak.